Ο Γκρεγκ έχει έναν εφιάλτη στην οδό Ελμ

Μετά από μήνες προσμονής για αυτήν την ταινία, έφτασε επιτέλους. Σχεδόν έκανα μια διπλή λήψη όταν έμαθα για πρώτη φορά το A Nightmare on Elm Street ήταν να κάνω επανεκκίνηση. Παραγωγή εν μέρει από τον Michael Bay (ο οποίος συμπαραγωγός ήταν και το ριμέικ της Παρασκευής ¹³ ) και σκηνοθέτης του Samuel Bayer, η ταινία εντάσσεται σε μια αυξανόμενη σειρά ταινιών που το Χόλιγουντ αισθάνεται την ανάγκη να διασκευάσει. Τώρα ας πάμε κατευθείαν στο θέμα. Αν δεν είστε σίγουροι ποιος παίζει τον διαβόητο Freddy Krueger σε αυτή την έκδοση, μπορώ να πω ότι δεν είναι ο Robert Englund. Ενώ ο Englund προσωποποίησε τον ρόλο πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι ο ηθοποιός είχε χορτάσει από την καρέκλα του μακιγιάζ για μια ζωή. Τον διαβολικό μανιακό υποδύεται πλέον η Jackie Earle Haley ( Watchmen , Shutter Island ).

Η ιστορία ακολουθεί τη βασική πλοκή του πρωτότυπου. Τα έφηβα παιδιά που ζούσαν (ή ακόμα ζούσαν) στην Elm Street στη μικρή πόλη του Springwood του Οχάιο, πεθαίνουν μυστηριωδώς, ένα προς ένα. Οι συνομήλικοί τους αναγνωρίζουν αυτή την νοσηρή τάση, ενώ όλοι οι άλλοι φαίνεται να απορρίπτουν τους πρόωρους θανάτους ως καταθλιπτικά παιδιά στα άκρα. Ωστόσο, ενώ η νέα έκδοση προσφέρει περισσότερες από μία άκρες του καπέλου στον προκάτοχό της (δεν υπάρχει καπέλο Englund δυστυχώς), κάνει καλό να σταθεί στα πόδια της και να αναπτύξει μια ελαφρώς διαφορετική πορεία από την αρχική. Για όσους πιστεύουν στην ιδρυτική ταινία, όπως εγώ, μπορώ να σας πω από πρώτο χέρι ότι αυτές οι αλλαγές είναι μια ευπρόσδεκτη εφαρμογή στον τρόπο αναπαραγωγής της ταινίας. Για παράδειγμα, η Νάνσυ της αρχικής ταινίας είχε ένα αγόρι. Στο νέο; Οχι αγόρι. Χωρίς αγόρι σημαίνει χωρίς προσκόλληση και χωρίς προσκόλληση σημαίνει διαφορετικός τρόπος συμπεριφοράς του χαρακτήρα.

Μιλώντας για τη Νάνσυ, την οποία υποδύεται ο Ρούνεϊ Μάρα, και το υπόλοιπο καστ του δεύτερου καστ, η ερμηνεία τους είναι σχεδόν ίδια με εκείνη της ποιότητας του δεύτερου καστ της αρχικής ταινίας. Βασικά προσλήφθηκαν ένα σωρό όμορφοι, νέοι άνθρωποι για να σταθούν μπροστά στην κάμερα και να μεταφέρουν την ιστορία μέχρι να έρθει ο Φρέντυ. Θα πω ότι προτιμώ πολύ τη νέα Nancy από την παλιά, που στο παρελθόν έπαιζε η Heather Langenkamp. Κοιτάζοντας πίσω την ταινία του 1984, ανατριχιάζω τώρα όταν ακούω τον Langenkamp να προσπαθεί να παραδώσει μια σειρά. Ουφ. Η Rooney Mara, αν και μπορεί να μην κέρδισε κανένα βραβείο για αυτήν την ταινία, έκανε πολύ καλύτερη δουλειά από τον Langenkamp πριν από αυτήν.

Όσο για τον Jackie Earle Haley, έκανε ό,τι ένας συνάδελφος κριτικός στη σειρά μου στο θέατρο είπε ότι θα έπρεπε να κάνει. έκανε δικό του τον χαρακτήρα. Έχουν φύγει οι αναιδείς μονόγραμμες και οι χαζές φράσεις για τις οποίες έγινε διάσημος ο Englund στον ρόλο του ως ο δολοφόνος με τα νύχια. Αν και αυτό αφαιρούσε από τον παράγοντα ψυχαγωγίας, ο Haley έμοιαζε περισσότερο με ένα θύμα εγκαυμάτων, καθόρισε τον μαζοχισμό και επέτρεψε στους θεατές να πιάσουν λίγο περισσότερο από αυτό που μπορεί να υπάρχει μέσα στο κεφάλι του από ό,τι γνωρίζαμε προηγουμένως. Εν ολίγοις, ήταν πιο σκοτεινός Φρέντι από τον Ένγκλουντ, αλλά λιγότερο χιουμοριστικός.

Η νέα ταινία έκανε μια αξιοπρεπή δουλειά συμπληρώνοντας τα κενά από όσα γνωρίζαμε για τον Φρέντυ σε προηγούμενες ταινίες. Πήγε πραγματικά στις ρίζες της κακίας του Freddy Krueger και γιατί σκοτώνει όσους κάνει στα όνειρά τους. Όσον αφορά το περιεχόμενο τρόμου, μερικές σκηνές με έκαναν να πηδήξω, και ενώ δεν ένιωσα τον παράγοντα φόβου που ήλπιζα, ορισμένες από τις σκηνές δολοφονίας κέρδισαν μερικά πεσμένα σαγόνια από το γεμάτο σινεμά. Η ταινία ξεκινά ζεστά, αλλά η μέση, ή πράξη II για εσάς τους σεναριογράφους εκεί έξω, ήταν sloooooooooow. Στο τέλος, όλα κατέληξαν σε μια μεγάλη περίπτωση μπαλώματος. Κάποια από την υποκριτική ήταν επιδέξια, κάποια ήταν χουμ, κάποια με άφησαν να θέλω να καταπιώ τη γροθιά μου. Συνδυάστε το με τον τρόπο που η ιστορία σύρθηκε στη μέση και μερικές έξυπνες αποκλίσεις από το πρωτότυπο και έχετε C+.

The post Ο Γκρεγκ έχει έναν εφιάλτη στην οδό Ελμ εμφανίστηκε πρώτα στο Why So Blu; .