Οι Oceans αφήνουν το κοινό στη χαμηλή παλίρροια

Η Disney βρήκε επιτυχία το 2009 με το ντοκιμαντέρ για τη φύση, Earth . Η Disney αποφάσισε να επανεξετάσει αυτό το είδος την περασμένη Ημέρα της Γης (22/4), φέρνοντας μας τους Oceans , ένα υδάτινο ντοκιμαντέρ που αφηγήθηκε ο ίδιος ο κύριος Class, Pierce Brosnan. Ως θαυμαστής της φύσης και των πολλών μυστηρίων που έχει να προσφέρει, με κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον όταν συνάντησα για πρώτη φορά την αφίσα της ταινίας εν μέσω ενός άλλου πικρού χειμώνα της Midwest. Τα ντοκιμαντέρ δεν είναι απαραίτητα μεγάλη επιτυχία μεταξύ των μαζών όσον αφορά τις εμφανίσεις στο θέατρο, και είμαι στη μειοψηφία καθώς τα περιμένω με περιέργεια και ανυπομονησία.

Στην αρχή της ταινίας, αναφέρεται ότι έχουμε εξερευνήσει λιγότερο από το πέντε τοις εκατό των ωκεάνιων περιβαλλόντων του κόσμου μας. Έχοντας αυτό κατά νου, πιστεύετε ότι κάποιος θα είχε φτάσει στο ορόσημο του πέντε και έξι τοις εκατό, ώστε να μπορέσουμε να δούμε κάτι νέο. Ενώ το Oceans είναι γεμάτο εκπαιδευτικό περιεχόμενο, όλα είναι υπέρ, εάν δεν υπάρχει ψυχαγωγική αξία που να βοηθά στην παράδοση. Ο Πιρς Μπρόσναν δουλεύει καλά ως αφηγητής και τα πλάνα της ταινίας είναι 100% όμορφα. Ωστόσο, εάν πρόκειται να εκπαιδεύσετε, πρέπει να το κάνετε ενδιαφέρον, και ως επί το πλείστον, αυτό δεν ήταν ενδιαφέρον.

Υπήρχαν μέρη εδώ κι εκεί που τραβούσαν την προσοχή, όπως η μάχη που θυμίζει Braveheart μεταξύ εικονικών στρατών καβουριών αράχνης στα ανοικτά των ακτών της Αυστραλίας. Μιλάμε για χιλιάδες μακρόποδα καβούρια, που κλείνονται το ένα πάνω στο άλλο με τη μορφή δύο αντιμαχόμενων φατριών, με σκληρή αποφασιστικότητα και οκτώ πόδια. Δεν υπήρχε ορατό τμήμα του πυθμένα του ωκεανού όταν άρχισε η δέσμευσή τους.

Μια άλλη συναρπαστική σκηνή ήταν ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα πλάνα που έχω βιώσει ποτέ καθώς ένας δύτης κολύμπησε δίπλα-δίπλα με έναν πλήρως μεγαλωμένο μεγάλο λευκό καρχαρία. Ήταν απολύτως υπέροχο και προκαλώντας δέος ταυτόχρονα. Δεν υπάρχουν αρκετά λόγια για να περιγράψουν πραγματικά την ομορφιά που βρίσκεται σε αυτή τη σκηνή. Το φοβισμένο θηρίο των βαθέων δεν είναι τελικά και τόσο θηριώδες.

Αν και αυτά τα στιγμιότυπα ήταν πραγματικά εντυπωσιακά, ξεπερνούσαν κατά πολύ από εκείνες τις σκηνές που ήταν απλώς παλιό καπέλο στο είδος του υποβρύχιου ντοκιμαντέρ. Τρέφω έναν αναμφισβήτητο σεβασμό για το περιβάλλον και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να έχω τους άλλους ενήμερους για το τι μπορούν να κάνουν για να διατηρήσουν τα πράγματα βιώσιμα. Το αναφέρω αυτό, ώστε να μην έχει κανείς την εντύπωση ότι είμαι ένας μέσος όρος που μιλάει για μια ταινία στη φύση. Μπορώ να εκτιμήσω τη δουλειά που έγινε σε αυτή την παραγωγή και αυτές οι υπέροχες σκηνές που ανέφερα δεν είναι τα μόνα θετικά. Ωστόσο, αυτή η ταινία έκανε ό,τι λίγες ταινίες κάνουν. με έβαλε για ύπνο. Η παράδοση από τη μια σκηνή στην άλλη ήταν μερικές φορές τόσο ταραγμένη όσο μια φουρτουνιασμένη θάλασσα και η αφήγηση του Μπρόσναν διακόπτεται από σημαντικές περιόδους σιωπής. Αν θέλετε ένα καλό ντοκιμαντέρ για τον φυσικό μας κόσμο, προτείνω το Planet Earth του BBC και το Life που θα κυκλοφορήσει σύντομα.

The post Oceans Leaves Audiences at Low Tide appeared first on Why So Blu; .