Ο Ρομπέν των Δασών χάνει το σημάδι του

Αυτή η ταινία πραγματικά με τράβηξε κρυφά στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Δεν ήξερα καν ότι η δουλειά είχε ολοκληρωθεί σε μια νέα ιστορία του Ρομπέν των Δασών, πόσο μάλλον μέσω της σκηνοθεσίας του σπουδαίου Ρίντλεϊ Σκοτ. Λοιπόν εδώ είμαστε στο τρίτο Σαββατοκύριακο του Μαΐου και ο Ρομπέν των Δασών έφτασε. Με πρωταγωνιστή τον αμφιλεγόμενο Ράσελ Κρόου (τουλάχιστον έτσι τον απεικόνισαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης), βρισκόμαστε πίσω στην Αγγλία του 12ου αιώνα, όπου οι παλιοί καλοί Άγγλοι εξακολουθούν να διαφωνούν με τους Γάλλους και η διαφθορά είναι σε καλή προσφορά. Εδώ είναι το heads-up σας γιατί υπάρχουν μερικά spoilers εδώ. Ωστόσο, προτιμώ να τους σκέφτομαι ως εξοικονομούν χρήματα. Μπορείτε να με ευχαριστήσετε αργότερα.

Η ταινία ξεκινά με θόρυβο καθώς οι αγγλικές δυνάμεις προσπαθούν να λεηλατήσουν ένα κάστρο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην κατοχή της Γαλλίας. Ο Ρόμπιν συγκεντρώνει το μικρό τρίο των φίλων του και το κουαρτέτο βρίσκει σύντομα το δρόμο του σε πιο ήρεμους χώρους, δηλαδή, μέχρι να συναντηθούν με τον πολύ δόλιο Γκόντφρυ, τον οποίο υποδύεται τόσο πειστικά ασυνείδητος ο Μαρκ Στρονγκ ( Σέρλοκ Χολμς , Kick-Ass ). Το κυνηγητό της γάτας με το ποντίκι προκύπτει από εδώ, αλλά όχι στην πραγματικότητα. Ξέρω ότι δεν έχει νόημα, αλλά πόσο ταιριάζει. Γιατί, μπορεί να ρωτήσετε; Επειδή η ιστορία ήταν τόσο μπερδεμένη στη δυτική Ευρώπη που τις μισές φορές δεν μπορούσα να καταλάβω αν χιόνιζε ή Τρίτη.

Ο Ρομπέν των Δασών είναι μια ταινία προέλευσης, οπότε η πλοκή μας ταξιδεύει πίσω πριν από τις ενοχλητικές μέρες του Ρόμπιν που διαπράττει κλοπές εναντίον των πλουσίων. Τελικά συναντά τη Lady Marion που υποδύεται η Cate Blanchett. Η χημεία είναι αξιοπρεπής μεταξύ των δύο, καθώς η Marion εκπέμπει σαρκασμό σε έναν συνήθως χαμογελαστό Ρομπέν των Δασών, ο οποίος υποθέτει την ταυτότητα ενός πεσμένου στρατιώτη. Τελικά, συλλαμβάνει αναλαμπές του παρελθόντος μέσω αραιωμένων αναμνήσεων, αλλά περιμένετε, ο γέρος που λέει στον Robin για το παρελθόν του πιστεύει ότι ο Robin είναι κάποιος άλλος. Σε αυτό το σημείο δεν μπορούσα να καταλάβω αν ο Robin of the Hood αντιμετώπιζε το δικό του παρελθόν ή εκείνου που ισχυρίζεται ότι είναι.

Για τους θαυμαστές του Robin Hood που όλοι γνωρίζουμε, πιθανότατα θα απογοητευτείτε. Σχεδόν απουσιάζουν οι αντάρτικες τακτικές που συνδέουμε με τις μεθόδους του Ρομπέν των Δασών. Δεν υπάρχει καν μεγάλη προσφορά στους φτωχούς. Ευτυχώς, βλέπουμε κάποια καλή χρήση με το τόξο, αλλά τέτοιες σκηνές είναι τόσο λίγες που συνέβαλαν στη συνολική απογοήτευση της ταινίας. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ ​​παρέδωσε μια ταινία που είναι πολύ βαριά στην αφήγηση της, η οποία ουσιαστικά μειώνει την προσοχή. Σε περίπου δυόμισι ώρες μιας στάσιμης ιστορίας, έκανα ό,τι μπορούσα για να παραμείνω συγκεντρωμένος στη μεγάλη οθόνη μπροστά μου.

Ενώ όλοι συνειδητοποιώ ότι ο Crowe είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός, μέρος μου αναρωτιέται αν ήταν το κατάλληλο καστ για τον ρόλο. Στο τέλος, δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί, καθώς η ιστορία ξετυλίγεται σαν τραυματισμένο θηρίο. Μερικές από τις καλύτερες σκηνές ήταν όταν οι σύντροφοι του Hood ήταν όλοι μαζί, έκαναν παρέα και περνούσαν πραγματικά καλά. Εκτός από αυτό, υπήρχαν πάρα πολλά αστεία και περιττοί διάλογοι. Για ένα διάστημα, όλοι οι ηθοποιοί έγιναν δάσκαλοι του Τσάρλι Μπράουν στο μυαλό μου. Μην κάνετε λάθος, δεν έψαχνα για ευθεία δράση σε αυτή την ταινία. Ωστόσο, περίμενα σαφήνεια και μια ιστορία που δεν έμοιαζε με ημισυναρμολογημένο παζλ. Ο Ρομπέν των Δασών παίρνει τον αντίχειρα κάτω και όταν έρθει η ώρα, νοικιάστε με δική σας ευθύνη.

The post Ο Robin Hood Misses Its Its Mark appeared first on Why So Blu; .